როდესაც ჩემი ტკბილი ველიდან ორთქლი ამოდის და ნახევარდღიანი მზე დგას ბნელი ტყის უღიმღამო ფსკერზე და მხოლოდ იშვიათი სხივი გადადის მის წმიდათა სიწმინდეებში, მე მაღალ ნაკადში ვწვები მაღალ ბალახზე და, მიწას ვუჭერ მიწას, ვხედავ ათასობით ყველა სახის პირს და ვგრძნობ როგორ მახსოვს. ჩემი გული არის პატარა, პატარა სამყარო, რომელიც ღრიალებს ნაკერებს შორის, მე ვაკვირდები ამ მრავალრიცხოვან, გაუგებარ სახეობებს ჭიებს და შუაგულებს და ვგრძნობ ყოვლისშემძლე სიახლოვეს, ვინც […]